مدیر چاپخانه پیغام امروز در گفتوگو با پایگاه خبری دنیای سرمایه‌گذاری، ضمن اشاره به مشکلات عدیده‌ا‌ی که آینده مجتمع‌های چاپی بزرگ را نیز تهدید می‌کند، بیان کرد: چندین سال است که شاهد دومینوی تعطیلی چاپخانه‌ها در کشور هستیم و زنگ خطر، حتی برای چاپخانه‌های بزرگ و قدیمی نیز به صدا درآمده است. محدودیت سرمایه‌گذاری، تحریم‌های دست و پا گیر، بی‌توجهی‌های دولتی و موانعی که بر سر راه واردات ماشین‌آلات و نوسازی صنعت وجود دارد به مشکلات قبلی اضافه شده‌اند.
کلاری ادامه داد: متاسفانه آنچه بر بار نگرانی‌ها اضافه می‌کند این است که هیچ گوش شنوایی برای شنیدن وجود ندارد و عملا، هیچ اقدام مشخصی برای نجات صنعت از سوی دولت و نهادهای مسئول صورت نمی‌گیرد. در کنار این مشکلات، باید بحران کرونا در سال‌های اخیر را نیز مزید بر علل تضعیف صنایع مختلف، از جمله صنعت چاپ دانست. اخیرا نیز تبعات جنگ روسیه و اوکراین را می‌توان در بازارهای جهانی؛ خصوصا در بازار تامین مواد اولیه مشاهده کرد.
این فعال صنعت چاپ، همچنین درباره بازارهای خارجی و بزرگترین معضل تحریم‌ها را محدودیت در مراودات بانکی خواند و گفت: اگر این محدودیت‌ها نبودند، شک نکنید که سهم به مراتب بیشتری در تامین نیاز کشورهای خارجی داشتیم. در شرایط موجود، چاپخانه‌داران ناچارند مطالبات خود را به شکل نقدی و در کیف‌های پول از خریداران خارجی دریافت کنند. این رویه با تاخیرهای بعضا چندماهه میسر می‌شود که سود ناشی از معاملات را به خسارت تبدیل می‌کند.
وی افزود: دور زدن تحریم‌ها، شدنی است اما به سرمایه‌گذاری‌های کلان نیاز دارد که با در نظر گرفتن ریسک بالا و احتمال ضرر و زیان، توجیه اقتصادی چندانی باقی نمی‌گذارد. با وجود این مسائل، همکارانی در سراسر کشور داریم که پرچم صادرات ایران را همچنان بالا نگه داشته‌اند. اما از قدیم گفته‌اند؛ سرمایه جایی می‌رود که امنیت وجود داشته باشد. به همین دلیل است که شاهد تعدد موارد سرمایه‌گذاری در کشورهای خارجی نظیر امارات و ترکیه هستیم.
کلاری همچنین نسبت به خروج سرمایه‌گذاری از کشور ابراز نگرانی کرد و گفت: کشورهای همسایه مدام پیشنهادهایی را پیش روی سرمایه‌گذاران ایرانی قرار می‌دهند که نتوانند آن‌ها را رد کنند. حتی من همکاری را می‌شناسم که اخیرا چاپخانه‌ای را در کشور آلمان دایر کرده است. خارج کردن سرمایه از کشور، اگرچه برای چاپخانه‌داران توجیه اقتصادی دارد اما خطری جدی برای صنعت به‌شمار می‌رود. واقعا جای حسرت است که چرا این سرمایه‌ها، در راستای رشد و ارتقاء توان صنعتی و رونق اقتصادی کشورمان به کار گرفته نمی‌شوند.
وی در پاسخ به این سوال که در شرایط موجود، چه راهکاری را برای حفظ صنایع چاپ و بسته‌بندی می‌توان به کار بست، توضیح داد: به نظر من در شرایط موجود، نمی‌توان به مواردی همچون بخشودگی مالیاتی، ارائه تسهیلات بانکی و سایر حمایت‌های دولتی، امید بست. پیچیدن نسخه‌هایی نظیر پایین‌آوردن هزینه‌ها و دست‌به‌عصا راه رفتن نیز دیگر دردی را از چاپخانه‌داران دوا نمی‌کند. با این اوصاف، مهمترین راهکاری که می‌تواند مفید و اثربخش باشد، ادغام مجتمع‌ها و چاپخانه‌های فعال و ایجاد برندهای قدرتمندتر است.
کلاری اضافه کرد: درست است که روحیه مشارکت در حوزه‌های تولیدی بین واحدهایی که تا دیروز رقیب یکدیگر محسوب می‌شدند، چندان در کشورمان وجود ندارد؛ اما فکر می‌کنم جبر زمانه در تسریع این مساله، اثرگذار باشد. چاپخانه‌داران در کشاکش تنگناهای پیش‌رو، یا باید قید کسب و کار خود را بزند و تصمیم به تعطیلی واحد تولیدی خود بگیرد و یا به فکر شراکت با چاپخانه‌هایی هم سطح و همسو با خود باشد.
وی افزود: این کار، مزیت‌های زیادی را به همراه خواهد داشت؛ هم ظرفیت و توان اقتصادی شرکا را افزایش می‌دهد و هم از هزینه‌های مشترکشان می‌کاهد. از طرفی این اتحاد، تحمل فشارها و تنگناها را بالا می‌برد و امکان تعیین نقشه راه و هدف‌گذاری سرمایه را افزایش می‌دهد. طبیعتا پذیرش این پیشنهاد برای چاپخانه‌دارانی که حاشیه امنیت کمتری دارند، ضرورت بیشتری دارد اما حتی چاپخانه‌ها و مجتمع‌های بزرگ و موفق نیز می‌توانند در کنار هم، قدرت خود را چند برابر کنند و به اهداف مشترک بزرگتری دست پیدا کنند.
