یادداشت: نادر کریمی جونی

بازار نفت؛ فرصت هایی برای ایران

در آستانه فصل گرم نیمکره شمالی زمین، بازار نفت خود را برای یک جهش قیمتی آماده می کند. طی هفته های گذشته هم اوپک و هم اوپک پلاس عرضه نفت به بازارهای جهانی را به میزان قابل توجه کاهش دادند. با آن که برابر مصوبات اوپک و اوپک پلاس باید حدود ۳.۶ میلیون بشکه از عرضه نفت به بازار کم شود، ولی عملا حدود ۱.۵ تا ۱.۶ میلیون بشکه در مجموع از عرضه نفت به بازار کاهش یافته است. با این همه، همین مقدار کاهش نیز در بازار تاثیرگذار است و باعث تقویت قیمت ها می شود. امری که به نفع تولیدکنندگان و به زیان خریداران نفت است و باعث تقویت قیمت ها می شود. امری که به نفع تولیدکنندگان و به زیان خریداران نفت است. در همین حال تولید ایران نیز افزایش یافته و از ۳.۲ میلیون بشکه در اواخر سال ۱۴۰۰ به ۳.۸ میلیون بشکه در ماه جاری رسیده است. واردات نفت وعده می دهد که تولید نفت ایران در ماه های پیش رو و در سال جاری به بالاتر از ۴ میلیون بشکه در روز برسد که این میزان تولید، رقم قابل توجهی است و زمینه افزایش درآمد ایران از محل صادرات نفت را فراهم آورده است. این در حالی است که ایران هم زمان تحت تحریم های سخت گیرانه ایالات متحده قرار دارد و در روزهای گذشته، واردات خزانه داری ایالات متحده فشارهای مضاعفی به پاناما وارد کرده تا از در اختیار قرار دادن پرچم به سوپر تانکرهایی که متهم به حمل نفت ایران هستند، پرهیز کند. پاناما نیز تحت تاثیر این فشار، اخیرا فهرست تانکرهایی که پرچم پاناما روی آنها قرار نخواهد گرفت را طولانی کرده و برخی از سوپر تانکرهای نفت کش را به لیست تحریم پرچم خویش اضافه کرده است.

البته نه ایران و نه کشورهای غربی، به حل و فصل مشکلات و احتمالا به نتیجه رساندن مذاکرات هسته ای برجام در وین نمی اندیشند. از نظر کشورهای اروپایی و ایالات متحده، به نتیجه رسیدن مذاکرات وین فعلا در دستور کار دیپلمات ها قرار ندارد و در اولویت این کشورها نیست. در تهران نیز لفاظی های مکرر و خوشبختانه افرادی مانند حسین امیر عبدالهیان، دیگر توجه کسی را جلب نمی کند و تقریبا همه می دانند که در تهران اراده ای برای به نتیجه رسیدن شرایط حصول توافق در مذاکرات برجام وجود ندارد. از این بابت همه آنچه در مورد نزدیک شدن به توافق یا شیوه ها و شرایط حصول توافق ذر مذاکرات برجام گفته می شود، چندان محل اعتنا نیست و حتی در داخل کشور نیز شهروندان ایرانی را به حصول توافق در این گفتگوها امیدوار نکرده است. البته ایران اهمیت چندانی به حصول توافق در مذاکرات برجام نمی دهد، چرا که مهمترین مشتری نفت کشورمان چین اهمیت چندانی به تحریم های وضع شده از سوی ایالات متحده و اروپا نمی دهد و همچنان مایل است تا در ازای دریافت تخفیف های جذاب، نفت ایران را خریداری کند. در واقع و آن طور که آژانس بین المللی انرژی پیش بینی کرده، میزان خرید نفت از سوی چین در سال جاری میلادی به نجو قابل توجهی افزایش خواهد یافت. این آژانس مصرف روزانه نفت در سال جاری را حدود ۱۱۰ میلیون بشکه برآورده کرده که تقریبا عمده آن از سوی چین خریداری و مصرف خواهد شد. به همین دلیل چین فعلا و تا چشم اندازی قابل پیش بینی بزرگترین مشتری نفت خواهد بود و سپس کشور تولید کننده نفت تحریم شده از سوی اروپا، آمریکا، روسیه، ایران و ونزوئلا برای فروش نفت خود همچنان چشم به دستان پر پول چینی ها دوخته اند که البته موارد متعددی وجود دارد که باعث می شود شرایط ایران برای فروش نفت، بهتر از روسیه و ونزوئلا باشد. از جمله این موارد نزدیکی ایران به چین و سهولت رساندن نفت خام به این کشور حتی به وسیله سوپرتانکرهای چینی است که به نسبت سایر فروشندگان نفت به چین، به جز عربستان، ایران ساخت و هزینه کمتری برای انتقال دارد. این امکان فرصت دادن تخفیف بیشتر به چین و جذاب شدن فروش را برای ایران فرآهم اورده است.

پایان پیام./

به این مطلب امتیاز دهید.
تبلیغات