تکلیف FATF را تعیین کنید

پرونده های زیادی از دولت روحانی به دولت رئیسی به ارث رسیده است. یکی از این پرونده ها موضوع FATF است. دولت حسن روحانی برای پیوستن به این معاهده بین المللی تلاش زیادی کرد و حتی وقتی مجلس شورای اسلامی هم با دولت همراهی کرد و پیوستن به این توافق نامه را تصویب کرد، آن مصوبه از سوی شورای نگهبان تائید نشد و پس از اصرار مجلس بر مصوبه خویش، پرونده پیوستن ایران به FATF به مجمع تشخیص مصلحت نظام فرستاده شد تا در آن جا مورد تصمیم گیری قرار گیرد.
از هنگامی که دولت سید ابراهیم رئیسی به روی کار آمده برخی پرونده های لاینحل در دولت حسن روحانی، هم چنان روی میز هیات وزیران خاک می خورد. مثلا در مورد همین پرونده نه فقط هیچ تصمیمی گرفته نشده، بلکه اصولا هیچ موضعی هم اتخاذ نشده که شهروندان ایرانی متوجه شوند که آیا دولت فعلی با پیوستن کشورمان به این معاهده های بین المللی موافق است یا نه. قدر مسلم این است که دولت فعلی همان طور که در مورد برجام عمل کرد، معتقد است که برخی از همین معاهدات بین المللی دارای اهداف استعماری و استکباری است و حضور یا تداوم حضور ایران در این معاهدات می تواند تبعات زیانباری برای کشور و دولت جمهوری اسلامی ایران داشته باشد.
درباره FATF همان موقع گفته می شد که این توافقنامه در حقیقت فعالیت های پنهان اقتصادی ایران که برای دور زدن تحریم ها، استفاده می شود را برملا می کند و از این بابت نباید با عضویت در آن، خود به دست خود، حیات اقتصادی کشور را به مخاطره انداخت. مانع دیگر در این باره همکاری ایران با برخی گروه های فلسطینی و لبنانی مانند حزب الله لبنان بود که گفته می شد، این توافقنامه راه های همکاری ایران با گروه های مذکور را دستخوش پیچیدگی های زیاد خواهد کرد. اما چند بار محمدجواد ظریف، وزیر وقت وزارت امور خارجه به مجلس شورای اسلامی رفت تا برای نمایندگان مردم توضیح دهد که اگرچه پیوستن به FATF ممکن است نتواند منافع ایران را تثبیت و ضمانت کند اما نپیوستن به آن هم عواقب بدی دارد و هم ممکن است مخاطراتی را برای ایران به وجود آورد. او در این باره توضیح داد که نپیوستن به این توافقنامه تحت کنترل سازمان ملل متحد، احتمالا سبب محدود شدن همکاری های تجاری میان ایران و کشورهای دیگر خواهد شد.
اکنون اندکی از مخاطرات این نپیوستن رخ نمایانده است و عراقی ها گفته اند که به دلیل نپیوستن ایران به این معاهده، سطح همکاری های تجاری خویش را با ایران کاهش داده و محدود تر می کنند. این در حالی است عراق تا همین حالا هم حیاط خلوت ایران محسوب می شود و تجار ایرانی در این کشور، مانند کشور خودشان به فعالیت مشغول بوده اند. این تمهید برای کاهش فعالیت ایرانیان در عراق البته می تواند به سایر کشورها در رابطه با تجارت با ایران هم تسری پیدا کند. از این روست که شاید توجه به FATF و تعیین تکلیف آن در شرایط حاضر که ایران برای فروش کالاهای صادراتی خویش بیش از هر زمانی به همسایگان و کشورهای منطقه خاورمیانه وابسته است، ضروری تر و راهبردی تر به نظر برسد.