راهکاری برای توسعه نهادینه جوامع

نادر کریمی جونی: ضرب المثل قدیمی و در عین حال پر کاربردی وجود دارد که می گوید «هر چه پول بدهی،همان قدر آش می خوری » این نکته لطیف برای بسیاری از امور روزمره انسان ها و زندگی شخصی ایشان کاربرد دارد برای همین وقتی کسی می خواهد با هزنیه ناکافی ، صنعتی بزرگ حاصل کند و اتفاقا در این باره شکست می خورد ، به او می گویند که هر چقدر پول بدهی ، همان قدر آش می خوری و در واقع به او یادآوری می کنند که اگر می خواهد منفعت مناسبی به دست آورد باید معادل یا هم پای آن هزنیه بدهد. خواه این هزنیه ، هزنیه های مادی باشد با هزنیه های معنوی و غیر مادی.این ضرب المثل البته در مورد فعالیت های دیگر و از جمله کشور داری و مدیریت جامع هم کاربرد دارد و این دانسته اکنون متواتر شده است که اگر کسی می خواهد در مقیاس جهانی فعالیت اقتصادی کند و کالایی قابل عرضه به بازار های جهانی تولیید کند ، نمی تواند در حد یک کارگاه دور افتاده با وسایل سنتی و بدون دانش فنی روزآمد، این فعالیت در مقیاس جهانی را سامان دهد. هیچ کس نمی تواند ادعا کند که با رفتاری غیر علمی ، سنتی و قدیمی و در کارگاه یا دفتری فاقد تجهیزات ، فعالیتی مقعول در حد بازار های جهانی را سامان داده و به نتیجه رسانده است. چرا که امروز حتی کالا های سنتی در کشور های در حال توسعه ، اگر می خواهند وارد بازار و عرضه جهانی شوند باید با معیار ها و استاندارد های روزآمد و علمی تولید شوند تا خریداران به سلامت ، کارایی و مفید بودن آن اعتماد و اطمینان پیدا کنند ، آن را بخرند و خرید آن را به دیگران نیز توصیه کنند. در عرصه مدیریت کشوری و توسعه اجتماعی جوامع نیز همین امر حاکم است. امروزه اداره کشور ها و راهبردی جوامع خود علمی به پیچیده نیازمند شده و شهروندان مانند دوره‌ های روم باستان انسان های نخستین اداره نمی شوند و فرمان پذیر نیستند بلکه امروزه انسان ها دارای فهم و شعور هستند و در حقوق خود آگاهی دارند.آنان در تعامل با مردم سایر کشور ها از رفتار ، خواست ها و آزرد های هم نوعان خود در جوامع و کشور های دیگر الگو برداری کرده وهمان ها را مطالبه می کنند.