یادداشت؛ نادر کریمی جونی

ساخت یک میلیون خانه در سال؛ وعده ای دور از دسترس

برنامه بلندپروازانه دولت برای ساخت یک میلیون خانه در سال اگر نه شکست خورده که در گام های نخست با موانع زیاد مواجه و متوقف شده است. همین یک سال پیش بود که سید ابراهیم رئیسی پس از موفقیت در انتخابات، به تئوریزه کردن مهمترین وعده خود برای ساخت و عرضه یک میلیون خانه خالی در سال پرداختند و اظهار داشتند که در چهار سال دوره حکومت این دولت، چهار میلیون خانه در اختیار شهروندان قرار خواهند داد. در ابتدا عمل به تاین وعده آسان می نمود. دست کم روی کاغذ همه چیز برای تحقق این وعده مهیا بود؛ بخش خصوصی برای حضور و آوردن سرمایه اعلام آمادگی کرده بود، قرار بود بانک ها برای حضور در این تولید خانه موظف شوند و زمین هم در داخل یا حاشیه شهرها وجود داشت که از آن می شد استفاده کرد.

نخستین مشکل اما، مساله زمین بود که دولت متوجه شد خانه سازی در حاشیه شهرها به زیرساختهایی نیازمند است که در این مناطق وجود ندارد. به همین دلیل توجه دست اندرکاران به زمین هایی که در اختیار دستگاه های دولتی قرار داشت، معطوف شد. اما دستگاه های دولتی تعهدی به در اختیار گذاشتن این زمین ها نداشتند و به همین همراهی لازم را در این واگذاری نمی کردند. ماجرا آن قدر پیچیده و طولانی شد که دولت مجبور شد از سازمان ثبت اسناد و املاک کشور بخواهد تا زمین های مازاد وزارت خانه ها و دستگاه های دولتی به طور یکجانبه به نام سازمان ملی زمین و مسکن سند بخورد و مالکیت این زمین ها به وزارت راه و شهر سازی منتقل شود. اکنون گفته می شود که مجموعا بیش از دو هزار هکتار از زمین دستگاه ها به نام سازمان ملی زمین و مسکن سند خورده و مالکیت آن متنقل شده است.

در عین حال بخش خصوصی برای مشارکت در تولید این خانه ها، نه فقط پیشقدم نشد که تاکنون نیز استقبال چندانی از حضور در این خانه سازی نکرده است. در واقع بخش خصوصی مشکلات متعددی در مراحل تولید، دریافت سند و فروش، مشاهده کرده و عطای این مشارکت را به لقای آن بخشیده است. به همین دلیل تجهیز منابع و سرمایه برای این فعالیت تولیدی دچار اختلال شد. علاوه بر این بانک ها نیز درباره نامین سرمایه ساخت خانه، داوطلب نشدند و همی روزهای گذشته خبر رسید که وزیر امور اقتصادی و دارایی روسای بانک ها را جمع کرده و به آن ها دستور داده تا تکالیف خود درباره مشارکت در تولید سالانه یک میلیون خانه را انجام دهند. البته علی رغم این دستور، بانک های خصوصی باز هم الزامی برای مشارکت در این طرح احساس نکردند و آقای وزیر ناچار شده تا سهمیه بانک های دولتی در اجرای این طرح را به دو برابر افزایش دهد. این در حالی است که طرح ساخت یک میلیون خانه به لحاظ اقتصادی جذابیتی برای بانک ها ندارد و ممکن است بانک های دولتی نیز از انجام این وظیفه طفره بروند.

این سناریو، به ثمر رسیدن طرح مذکور را با چالش ها فراوانی مواجه کرده است. چالش هایی که حتما موفقیت طرح در کوتاه یا میان مدت را به مخاطره می اندازد.

پایان پیام./

به این مطلب امتیاز دهید.
تبلیغات