عضو کمیسیون انرژی و نماینده مردم لارستان در مجلس شورای اسلامی گفت:باید در حوزه تولید و توزیع انرژی در کشور، برنامه‌های ساختاری ویژه‌ای را عملیاتی و اجرا کرد.
حسین حسین‌زاده در گفت‌وگوی اختصاصی با پایگاه خبری تحلیلی دنیای سرمایه‌گذاری آنلاین؛ اظهار کرد: به صورت کلی، یارانه پنهان انرژی کمر اقتصاد ایران را شکسته است. دولت سالانه حدود ۸۰ میلیارد دلار یارانه پنهان انرژی پرداخت می‌کند که شامل بنزین ۱۴ میلیارد، گازوئیل ۱۳ میلیارد، گاز ۴۴ میلیارد و برق ۹ میلیارد دلار می‌شود. جالب است بدانیم که ۶۰ درصد اتلاف انرژی در وزارتخانه‌های نفت و نیرو به دلیل عیوب شبکه و زیرساخت‌ها رخ می‌دهد. موضوع عدالت در اعطای یارانه انرژی اهمیت دارد. دولت با ارائه آماری مبنی بر اینکه روزانه ۱۰۰ میلیون لیتر بنزین تولید می‌کند که از این میزان ۹۰ میلیون لیتر مصرف دارد، اشاره به این موضوع مهم دارد که میزان معیار شدت انرژی در کشور بالا است.
وی افزود: بنزین مانند یک کالای مصرفی است. با توجه به اینکه ایران جزو باشگاه صادرکنندگان بنزین در دنیا محسوب می‌شود، اما موضوع عدالت در توزیع بنزین بین ایرانیان در کشور به درستی رعایت نشده است. ماهانه ۶۰ لیتر سهمیه بنزین به مالکان خودروها داده می‌شود، اما تنها ۵۰ درصد از مردم کشورمان مالک خودرو هستند و مابقی افراد جامعه به دلیل عدم برخورداری از خودرو نمی‌توانند بنزین سهمیه‌بندی را دریافت کنند. وقتی سهمیه بنزین را به شخص دهیم، افراد در مصرف آن با توجه به سلیقه خود عمل می‌کنند. در مجلس یازدهم، اعضای کمیسیون انرژی تصمیم گرفتند تا عدالت در حوزه سوخت را بین مردم ایران برقرار کنند که به این ترتیب مقرر شد تا به صورت پایلوت در دو جزیره قشم و کیش، طرح اعطای سهمیه ۱۵ لیتری بنزین به هر کد ملی استارت زده شود که به یک خانواده ۳ نفری، ۴۵ لیتر و به خانواده ۲ نفری، ۳۰ لیتر بنزین اختصاص پیدا می‌کرد. البته برای ایجاد عدالت در بین خانواده‌های ایرانی اجرای این طرح کافی نیست، زیرا در این صورت خانواده‌ها با تعداد افراد بالاتر، میزان بنزین بیشتری دریافت خواهند کرد که باز هم به نوعی مشکل‌ساز خواهد بود.
حسین‌زاده تصریح‌کرد: در سال ۱۳۹۸ کشور با چالش بنزین مواجه شد که باید دقت کنیم تا این اتفاق‌ها دیگر رخ ندهد، چراکه تغییر ناگهانی در قیمت بنزین به‌طور مستقیم با موضوع معیشت مردم ارتباط دارد و به زندگی مردم آسیب وارد خواهد کرد. ۱۴ میلیون نفر در کشور فاقد خودرو بوده و ۴ میلیون خانواده ایرانی از ۲ خودرو به بالا برخوردار هستند که ۶۰ درصد سهمیه بنزین را مصرف می‌کنند. باید سرپرستان خانوارهای دهک‌های اول تا دهم به صورت دقیق مشخص شوند تا افراد ثروتمند سهمیه بنزین دریافت نکنند. اگر به هر کد ملی ۱۵ لیتر بنزین اختصاص داده شود و خودرو ملاک تخصیص بنزین در کشور نباشد، می‌توان به توزیع عادلانه سوخت بین افراد جامعه امیدوار بود. اجرای پایلوت این طرح در قشم و کیش برای دست‌یابی به نقاط ضعف آن است و مجلس به همراه دولت هیچ برنامه‌ای برای افزایش قیمت بنزین ندارد. اگر مردم در مصرف بنزین مراعات نکنند و راهکارهای توزیع عادلانه بنزین در کشور اجرایی نشود، ایران در آینده نه‌چندان دور وارد‌کننده بنزین خواهد بود و این در حالی است که جهان به سوی استفاده از سوخت‌های پاک در حرکت است.
عضو کمیسیون انرژی مجلس یازدهم افزود: در بخش حکمرانی آب و برق باید تغییراتی ایجاد کنیم. هم‌اکنون هر کیلووات ساعت برقی که در وزارت نیرو تولید می‌شود، ۳۰۰ تومان ارزش دارد، اما طبق پیوست‌های سوختی و هزینه‌ای از مردم حدود ۱۰۰ تومان دریافت می‌شود و ۲۰۰ تومان دیگر را دولت باید به نیروگاه‌ها از محل هدفمندی یارانه‌ها پرداخت کند که طی سال‌های گذشته این میزان پرداختی دولت به نیروگاه‌ها هم کم شده و میزان بدهی دولت در همین راستا با افزایش سرسام‌آوری روبه‌رو شده است. بانک‌ها، بدهی دولت را در قالب ملک برداشته و به نوعی نیروگاه‌داری می‌کنند. چالش وزارت نیرو در حوزه برق، عدم توسعه توازن اقتصادی در حوزه‌های مختلف در بخش‌های برق آبی، تجدیدپذیرها، خورشیدی، هسته‌ای، سیکل ترکیبی و گازی است. کشورمان برای تولید برق ظرفیت‌های خوبی دارد و ۳۰۰ روز آفتابی در ایران را طی یک‌سال داریم. تابش مناسب نور خورشید همراه با شدت بالای آن موجب می‌شود تا کشور در تولید برق هسته‌ای و اتمی پیشرفت مناسبی داشته باشد که باید برای تولید، انتقال و توزیع برق در کشور برنامه‌های ویژه‌ای را تدوین و اجرایی کنیم.
وی گفت: متاسفانه سدهای فراوانی که ترکیه احداث کرده، موجب انتقال گرد و خاک همراه با غبار به ایران، عربستان و سوریه شده است. فاصله بین دریاچه ارومیه و وان ترکیه ۳۰ کیلومتر مرز هوایی است، اما این دریاچه‌ها با هم تفاوت اقلیم دارند. در تمام جهان مسائل زیست‌محیطی رعایت می‌شود، اما در ایران این موضوع چندان جدی گرفته نمی‌شود. انتقال آب بین حوزه‌ای از سرشاخه‌های دِز و کارون به مرکز کشور اشتباه است. وقتی برای انتقال آب به اصفهان تونل احداث می‌کنیم، هم اصفهان با تنش آبی مواجه خواهد شد و هم استان‌های همجوار مانند یزد، کهکیلویه و بویراحمد با معضلات متعدد کم‌آبی روبرو می‌شوند. صنایع فولادی که مصرف بالای آب دارند، در استان‌های مرکزی ایران مانند اصفهان ایجاد شده که اگر شرکت‌های فولاد مبارکه و ذوب‌آهن اصفهان، در این شهر وجود نداشته باشند، حدود ۶۰ میلیون مترمکعب در مصرف آب طی یک‌سال صرفه‌جویی خواهد شد. انتقال آب دریا به فلات مرکزی ایران اهمیت دارد و برای انتقال این آب به شهرستان لامرد و استان‌های کرمان و یزد باید هزینه سنگینی بپردازیم تا دیگر محتاج انتقال آب بین حوزه‌ای نباشیم، زیرا آسیب‌های فراوانی را به کشور و منابع زیرزمینی وارد می‌کند. کشورهای عربی حوزه دریای خلیج‌فارس هم از آب دریا استفاده می‌کنند و عربستان سعودی و امارات بزرگ‌ترین آب‌شیرین‌کن‌های دنیا را در اختیار دارند. قطر هم در زمینه استفاده از آب دریا به پیشرفت‌های فراوانی رسیده است. بنده به مدت ۳ ماه در ژاپن، در حال گذراندن دوره مدیریت خود بودم و دور تا دور این جزیره را آب‌های فراوان فرا گرفته است، اما مردمان چشم بادامی، آب باران را هم تصفیه می‌کنند تا از آن مصارف گوناگونی داشته تا جمعیت ۱۴۰ میلیون نفری ژاپن مشکل تامین آب نداشته باشند. تولید هر مترمکعب آب با هزینه استهلاک در ایران حدود ۱۰ هزار تومان است، اما دولت از مردم برای هر مترمکعب،۵۰۰ تومان دریافت می‌کند.
نماینده مردم لارستان در مجلس شورای اسلامی اضافه‌کرد:متاسفانه پتروشیمی‌ها و صنایع بزرگ از عوامل افت فشار گاز در میادین پارس جنوبی به شمار می‌روند. این صنایع باید در این حوزه سرمایه‌گذاری کرده و از افزایش ظرفیت تولید گاز، ۲۰ سال به صورت رایگان مصرف کنند. چالش اصلی پتروشیمی‌ها، هزینه‌های تامین خوراک است. نرخ خوراک برای مجتمع‌های پتروشیمی بسیار کم است، اما این مجتمع‌ها محصولات خود را به نرخ ارز روز می‌فروشند و حتی در حوزه مسئولیت اجتماعی هم فعالیتی ندارند. پیشنهاد ما در مجلس این بوده که مجتمع‌های پتروشیمی به‌طور رسمی برای تولید گاز در میادین گازی سرمایه‌گذاری کرده و ۲۰ درصد از میزان سرمایه‌گذاری خود را گاز رایگان بر طبق قانون دریافت کنند. کشورمان در زمینه گاز شرایط مناسبی ندارد و اگر چاره‌ای اساسی اندیشیده نشود، با افزایش پلکانی نرخ گاز در کشور مواجه خواهیم شد.
حسین‌زاده تاکید‌کرد: متاسفانه در حوزه گاز طی یک‌سال، ۸۰۰ میلیون مترمکعب کمبود تولید داریم که این میزان روز به‌روز در حال افزایش است. ایران با برخورداری از ۱۶/۵ درصد ظرفیت گازی جهان به عنوان دومین تولیدکننده گاز جهان، همچنان به گاز کشور ترکمنستان برای مناطق شمالی خود نیاز دارد. ۹۰ درصد گاز ایران در جنوب تولید می‌شود، اما اتصال مناسبی به شمال کشور انجام نشده که به همین دلیل مجبور به واردات گاز از کشور ترکمنستان هستیم. بنده نگران انرژی کشور به‌ویژه گاز هستم، زیرا خدایی نکرده، امکان دارد که عسلویه به بزرگ‌ترین موزه تاریخی جهان تبدیل شود. برای جلوگیری از چنین معضلاتی، باید در حوزه تولید گاز کشور سرمایه‌گذاری کنیم تا شاهد افت فشار گاز در مناطق مختلف ایران نباشیم. تا سال ۱۴۰۴ به ازای یک فاز پارس جنوبی هر سال در کشور افت تولید گاز خواهیم داشت و اگر سرمایه‌گذاری نکنیم، به‌طور قطع با مشکلات متعددی در آینده نه‌چندان دور مواجه خواهیم شد. وزارت نفت برنامه‌های خوبی برای تولید و سرمایه‌گذاری در حوزه گاز دارد که به سرعت باید اجرایی شود. باید در حوزه بهینه‌سازی و صرفه‌جویی به صورت جدی وارد شویم که فقط تا به حال در بخش سی‌ان‌جی کردن خودروها این اتفاق رخ داده است. چرا باید میزان اتلاف انرژی در وزارتخانه‌های نیرو و نفت بالای ۶۰ درصد باشد؟ پس به‌طور قطع سرمایه‌گذاری برای تولید و صرفه‌جویی انرژی می‌تواند کشور را از چالش کمبودهای آب، برق و گاز نجات دهد.
انتهای‌پیام/
