هتل آتانا در سال ۱۳۹۸ با چهار ستاره، اما با استانداردهای یک هتل پنج ستاره در میدان فلسطین تهران کار خود را آغاز کرد. این هتل در ابتدا با چالش‌های جدی روبه‌رو شد، اما توانست کیفیت خدمات خود را حفظ کند.
دکتر محمدرضا تهرانی، مدیرکل هتل آتانا و مدرس دانشگاه که بیش از ۲۰ سال سابقه فعالیت در صنعت گردشگری و هتلداری دارد، در گفتوگو با ماهنامه «دنیای سرمایه‌گذاری» بر این نکته اذعان دارد که سرمایه‌گذاری در صنعت گردشگری با توجه به اینکه دومین صنعت پول‌ساز دنیا است، می‌تواند بسیار درآمد‌زا باشد؛ به شرط آنکه از سرمایه‌گذار حمایت صورت گیرد و محدودیت‌ها برداشته شود. مشروح این مصاحبه به نظر خوانندگان ارجمند می‌رسد.
هتل آتانا در چه سالی فعالیت خود را آغاز کرد؟
هتل آتانا در سال ۱۳۹۸ با چهار ستاره در میدان فلسطین افتتاح شد و از سال آینده (۱۴۰۳) فعالیت خود را به عنوان یک هتل پنج ستاره ادامه خواهد داد. آغاز فعالیت این هتل با چالش‌های جدی در مقوله فرهنگی و سیاسی روبه‌رو شد.
همچنین با شروع اپیدمی کرونا عملا هتل‌ها تعطیل شدند و گردشگری از رونق افتاد، اما هتل آتانا سعی کرد با حفظ کیفیت خدمات، چالش‌های به وجود آمده را از پیش رو بردارد. در حال حاضر این هتل دارای ۸۵ واحد اقامتی، دو رستوران ۲۴ ساعته ایرانی و فرنگی، دو تالار و یک آمفی تأتر و یک مجموعه ورزشی و آبی مجهز و امکانات بسیار متنوع دیگر است.
بازار هدف هتل آتانا؛ توریست‌های خارجی، تجار، کارمندان عالی رتبه و مهمانانی هستند که بیشتر برای فعالیت‌های اقتصادی به تهران مراجعه می‌کنند. این هتل نیازهای مهمانان را شناسایی کرده و بر اساس بازار هدف خدمات ارایه می‌دهد و یکی از باکیفیت‌ترین هتل‌های پایتخت به شمار می‌رود.
به منظور توسعه فعالیت‌های خود، چه برنامه‌هایی دارید؟
طرح توسعه هتل در دو فاز در حال پیگیری است که فاز اول آن، گسترش دامنه خدمات و افزایش زیربنای هتل است که در حال مذاکره برای توسعه هستیم. فاز دوم توسعه فعالیت‌های هتل شامل راه‌اندازی شعب متعدد برای کافه رستوران اَورین لانژ است که یک رستوران متفاوت و خاص در روف گاردن هتل آتانا می‌باشد.
ویژگی برتر هتل آتانا نسبت به هتل‌های دیگر تهران چیست؟
این هتل ترکیبی از اسامی آتا و آنا به معنای پدر و مادر است. ما در این هتل به دنبال تشکیل یک خانواده هستیم و در تلاش هستیم با ایجاد فضای خانوادگی و حمایت‌گرانه، دغدغه‌های مهمانان را کاهش دهیم و احساس کنار خانواده و در خانه بودن را به آنان انتقال دهیم و به بهترین شکل خدمات خود را ارایه کنیم.
هدف ما این است که مهمان، کیفیتی از خدمات را دریافت کند که در هتل‌های دیگر با قیمت و شرایط هتل ما تجربه نکند. آتانا به دنبال نوآوری و ارایه بی‌نقص خدمات است که خوشبختانه تاکنون در این زمینه موفق بودیم و توانستیم رضایت مشتریان را نیز جلب کنیم.
آیا اپیدمی کرونا بر فعالیت‌های شما تاثیرگذار بود؟
کرونا تاثیر زیادی بر فعالیت هتلداران داشت، به‌طوری که درآمد هتل‌ها در این دوران به شدت کاهش پیدا کرد. همچنین تاثیر دیگر آن، روی نیروی انسانی بود، چراکه بسیاری از کارمندان هتل‌ها به دلیل عدم توانایی هتل‌ها در پرداخت حقوق از این صنعت خارج شدند و به سراغ صنایع دیگر رفتند.
البته ما قبل از شیوع کرونا هم مشکل منابع انسانی را داشتیم و با کمبود نیروی انسانی متخصص روبه‌رو بودیم، اما بعد از کرونا این مساله بسیار پررنگ شد. هم‌اکنون نه‌تنها نیروی متخصص پیدا نمی‌شود، بلکه به دلیل عدم توانایی نیروهای که جذب می‌شوند، ناگزیر هستیم که از نیروهایی با مهارت و دانش پایین در پست‌های بالاتر استفاده کنیم؛ این موضوع باعث می‌شود، حجم زیادی کار به مدیران عالی‌رتبه سازمان وارد شود.
بسیاری از نیروهای انسانی که بعد از کرونا برای ما باقی ماندند، تخصص و مهارت لازم را ندارند و نیازمند تجربه‌اندوزی و فراگیری مهارت هستند. مشکل دیگری که نیروی انسانی در دوران کرونا با آن مواجه شد، بیکاری و افسردگی بود؛ این اتفاق باعث شد که نیروهای ما انگیزه خود را از دست بدهند، سطح فعالیت آن‌ها کاهش پیدا کند و طی دوران کرونا استرس درآمد مالی و سلامت را تجربه کنند؛ لذا بعد از کرونا ما با آدم‌های آسیب‌دیده و بی‌انگیزه روبه‌رو بودیم که توان کافی برای فعالیت در این صنعت را نداشتند.
همچنین به دلیل مشکلات فراوان صنعت هتلداری در سال‌های اخیر، نیروهای کارآمد یا از کشور و یا از صنعت مهاجرت کردند و اکنون با بحران کمبود نیروی انسانی متخصص و کارآمد مواجه هستیم، امروزه نیاز اصلی صنعت ما انگیزه‌بخشی به نیروی انسانی است.
رویکرد نهادهای دولتی به صنعت هتلداری چگونه است؟
از بدو ورود کرونا به کشور تاکنون تنها در کلام، حمایت‌های خوبی از این صنعت می‌شود، اما در عمل این حمایت‌ها یا انجام نمی‌شود یا بسیار سخت انجام می‌گیرد. حمایت واقعی؛ یعنی ایجاد فضایی برای ورود گردشگران و تسهیل شرایط سرمایه‌گذاری.
رویکرد نهادهای دولتی مختلف به هتلداری رویکرد حمایت‌گرانه نیست و رویکرد درآمدزایی است، چون فکر می‌کنند که هتل درآمد زیادی دارد و باید سهم خود را به دولت پرداخت کند؛ در صورتی که ساخت هتل‌ها توجیه اقتصادی ندارند و بازگشت سرمایه بسیار کند است؛ چراکه هزینه ساخت، بهره‌برداری و نگه‌داری و همچنین نرخ تورم بسیار بالا است.
متاسفانه نیروی انسانی، مواد باکیفیت و تجهیزات با قیمت مناسب، گردشگر خارجی و بازار مناسبی نداریم و لذا سرمایه‌گذاران تمایلی به ورود به این صنعت ندارند.
آیا نرخ تعیین‌شده برای هتل‌ها با خدماتی که ارایه می‌دهند، متناسب است؟
مصرف‌کننده نرخ را بالا و هتلدار نرخ را بسیار پایین می‌بیند، چراکه اقتصاد در جامعه ما بیمار است، به همین دلیل هرچقدر نرخ افزایش پیدا کند، تورم هم افزایش می‌یابد که در این صورت، نه مصرف‌کننده و نه هتلدار هیچ‌کدام راضی نیستند.
مشکل دیگر هتلداران، وجود خانه‌های استیجاری شخصی است که این خانه‌ها خلاف قوانین وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی فعالیت دارند، چراکه هیچ‌کدام از آن‌ها مجوز ندارند.
اگر هتلداری بخواهد فضایی را به هتل خود اضافه کند، حتما باید مجوز وزارت میراث را داشته باشد، اما خانه مسافرها بدون مجوز راه‌اندازی شده و چون مالیات و عوارض پرداخت نمی‌کنند و همچنین نظارت اداره اماکن بر آن‌ها صورت نمی‌گیرد، باعث ایجاد رقابتی ناسالم شده و به صنعت هتلداری صدمه وارد کرده است. البته اگر شرایط ورود گردشگران فراهم شود و هتلداری رونق پیدا کند، این خانه‌ها نمی‌توانند چالش جدی برای هتلداران باشند.
چرا مردم به سمت استفاده از خانه‌های شخصی گرایش دارند؟
توان اقتصادی مردم پایین است و این خانه‌ها ارزان‌تر از هتل هستند. البته این خانه‌ها بیشتر به سمت اقامت‌های غیرقانونی پیش رفته‌اند و کمتر به سمت هتلداری حرفه‌ای گرایش دارند. تعداد این خانه‌ها در تهران بسیار زیاد شده است و در بیشتر موارد به صورت ساعتی اجاره داده می‌شود.
استقبال از خانه‌های استیجاری به دلیل کمبود هتل نیست، بلکه به دلیل وجود برخی از قوانین دست‌وپا گیر در هتل‌ها است. در واقع محدودیت ارایه خدمات هتل‌ها باعث می‌شود، از این خانه‌ها استقبال صورت گیرد.
چه تعداد از هتل‌های تهران نیاز به بازسازی دارند و آیا هتلی در دست ساخت است؟
در حال حاضر هتل‌هایی در دست ساخت و یا حتی آماده بهره‌برداری هستند. همچنین تعدادی از هتل‌ها در حال نوسازی و بازسازی هستند. هتل‌های بزرگ دولتی نیاز به بازسازی اساسی دارند و بعضی از این هتل‌ها برنامه بازسازی خود را نیز آغاز کرده‌اند، اما این روند به کندی پیش می‌رود.
در هتل‌های خصوصی معمولا همیشه نوسازی صورت می‌گیرد، ولی در هتل‌های دولتی این اتفاق نمی‌افتد و حتی بعضی از قسمت‌های هتل‌های دولتی به صورت متروکه درآمده‌اند.
آیا شرایط سرمایه‌گذاری در صنعت هتلداری فراهم است؟
سرمایه‌گذاری در این صنعت با توجه به اینکه گردشگری دومین صنعت پول‌ساز دنیا است، می‌تواند بسیار درآمد‌زا باشد؛ به شرط آنکه از سرمایه‌گذار حمایت صورت گیرد و محدودیت‌ها برداشته شود، اما در حال حاضر با توجه به شرایط کشور، رکود بازار گردشگری، وجود تحریم‌ها و وضعیت اقتصادی جامعه، سرمایه‌گذاری در این صنعت توجیه اقتصادی ندارد.
نگاه دولت سیزدهم به صنعت هتلداری چگونه است؟
رویکرد دولت سیزدهم تفاوتی با دولت‌های قبل ندارد و اتفاق خاصی رخ نداده است. در سال‌های اخیر دولت‌ها حمایت ضعیفی از صنعت هتلداری داشته‌اند، اما به نظر می‌رسد که ساختار اجازه تغییر اساسی را نمی‌دهد.
بحران‌های جدی در این صنعت وجود دارد و بعضی از این بحران‌ها به‌مانند جنگ‌های خاورمیانه به دلیل عوامل بین‌المللی و سیاسی به وجود آمده‌اند که موجب شده‌اند این منطقه با وجود جاذبه‌های فراوان نتواند گردشگران فراوانی را جذب کند و کشور ما نیز از این قاعده مستثنا نیست و در جذب گردشگر ناکام مانده است.
از مهمترین مشکلات صنعت هتلداری می‌توان به عدم حمایت دولت از تامین و آموزش منابع انسانی، تخصص‌گرایی و نبود تجهیزات مناسب اشاره کرد که نیاز به حمایت همه‌جانبه و عملی دولت‌ها دارد.
برگرفته از ماهنامه شماره ۸۸ دنیای سرمایه گذاری
پایگاه خبری دنیای سرمایه گذاری آنلاین
