بلاکچین (Blockchain) یا زنجیره بلوکی یک پایگاه داده یا دفتر کل ای است که به اشتراک گذاشته شده است. در یک بلاکچین بخش‌هایی از داده ها در ساختمان داده‌هایی به نام بلاک یا بلوک (Block) ذخیره می‌شوند و هر گره شبکه یا ناد (Node) یک کپی از کل پایگاه داده را در اختیار دارد. امنیت در بلاکچین تضمین شده است چرا که اگر کسی بخواهد ورودی یک نسخه از این دفتر کل را ویرایش یا حذف کند، اکثریت این تغییر را نمی‌پذیرند. بلاک چین ها به همین دلیل بسیار به دفتر کل های توزیع شده یا اشتراکی شباهت بسیاری دارند.
بلاکچین یک کتابخانه دیجیتالی غیر متمرکز و توزیع شده‌است که برای ضبط معاملات در میان رایانه‌های بسیاری استفاده میشود تا بتوان بدون تغییر تمام بلوک‌های بعدی و بدون همکاری شبکه مقادیر ثبت شده را با استفاده از پس‌انداز تغییر داد. این امر به شرکت کنندگان اجازه می‌دهد تا به بررسی و حسابرسی معاملات ارزان بپردازند. اصالت‌سنجی آن نیز توسط همکاری جمعی توسط اشتراک منافع جمعی خود تأیید می‌شوند. در نتیجه، این گردش کار یک گردش کار قوی است که عدم قطعیت شرکت کنندگان در مورد امنیت داده‌ها را به یک امر حاشیه‌ای تبدیل می‌کند.
استفاده از یک بلاکچین ویژگی مشخص تکثیر بی‌نهایت از یک دارایی دیجیتال را حذف می‌کند. این ویژگی باعث میشود که هر واحد ارزش تنها یک بار منتقل میشود، و مشکل دیرینهٔ هزینه‌های دوگانه را حل کرده‌است. بلاکچین به عنوان یک پروتکل رمزنگاری ارزش‌گذاری تعریف شده‌است. یک مبادله بر مبنای بلاکچین می‌تواند سریعتر، امن‌تر و ارزان‌تر از سیستم‌های سنتی تنظیم و انجام شود. بلاکچین یا زنجیرهٔ بلوکی می‌تواند حقوق عنوان را اختصاص دهد، زیرا رکوردی را فراهم می‌کند که باعث ارائه و پذیرش میشود.
بلاکچین چیست؟
بلاکچین یک پایگاه داده یا دفتر کل توزیع شده است که بین گره های شبکه کامپیوتری، که به آنها ناد نیز گفته میشود، به اشتراک گذاشته شده است. بلاکچینها بیشتر به دلیل نقش حیاتی خود در سیستم‌های ارزدیجیتال برای حفظ یک رکورد امن و غیرمتمرکز از تراکنش‌ها شناخته می‌شوند، اما کاربرد آنها به استفاده از ارزهای دیجیتال محدود نمی‌شود. بلاکچین ها را می توان برای تغییرناپذیر کردن داده ها در هر صنعتی مورد استفاده قرار داد.
از آنجا که هیچ راهی برای تغییر یک بلوک وجود ندارد، تنها اعتماد مورد نیاز در نقطه ای است که کاربر یا برنامه داده ها را وارد می کند. این ویژگی نیاز به اشخاص ثالث قابل اعتماد را کاهش می دهد که معمولاً حسابرسان یا افراد دیگری هستند که هزینه ها را اضافه می کنند و البته گاها اشتباه نیز می کنند.
از زمان معرفی بیت کوین در سال ۲۰۰۹، استفاده از بلاکچین از طریق ایجاد ارزهای دیجیتال مختلف، برنامه های کاربردی مالی غیرمتمرکز (DeFi)، توکن های غیرقابل تعویض (NFT) و قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) افزایش یافته است.
بلاکچین چطور کار می‌کند؟
ممکن است با اسپرد شیت ها یا پایگاه‌های داده آشنا باشید. بلاکچین تا حدودی شبیه به چنین اشیایی است زیرا که در عمل پایگاه داده ای است که اطلاعات در آن وارد و ذخیره می شود. اما تفاوت اصلی بین یک پایگاه داده یا صفحه گسترده (Spread Sheet) سنتی و یک بلاکچین در نحوه ساختاردهی و دسترسی به داده ها است.
یک بلاکچین شامل برنامه هایی به نام اسکریپت است که وظایفی را که در یک پایگاه داده معمولا خود انجام می دهیم انجام می دهد. این وظایف شامل وارد کردن اطلاعات، دسترسی به آن، ذخیره کردن و انبار کردن آن در جای به خصوصی است. بلاکچینها توزیع شده‌اند؛ این بدین معنی است که چندین نسخه از آنها در بسیاری از دستگاه‌ها ذخیره می‌شوند و همه آنها باید با یکدیگر مطابقت داشته باشند تا معتبر باشند.
بلاکچین اطلاعات تمامی تراکنش‌ها را جمع آوری می کند و آن را وارد یک بلوک می کند، مانند سلولی در صفحه گسترده یا اکسل که حاوی اطلاعات است. پس از پر شدن بلوک‌ها، اطلاعات از طریق یک الگوریتم رمزگذاری اجرا می شود که یک عدد هگزادسیمال به نام هش (Hash) ایجاد می کند.
سپس هش وارد هدر بلوک متاخر می شود و با سایر اطلاعات موجود در بلوک رمزگذاری می شود. این فرایند باعث ایجاد یک سری بلوک می شود که به هم زنجیر شده اند.
فرآیند تراکنش
تراکنش‌ها بسته به بلاکچینی که در آن انجام می شوند، از یک فرآیند خاص پیروی می کنند. به عنوان مثال، در بلاکچین بیت کوین، اگر یک تراکنش را با استفاده از کیف پول رمزنگاری خود – برنامه ای که رابطی برای بلاکچین فراهم می‌کند – آغاز کنید، زنجیره‌ای از رویدادها را آغاز می کند.
در بیت کوین، تراکنش شما به یک استخر حافظه فرستاده میشود. این استخر حافظه جایی است که تراکنش شما در آن در ابتدا ذخیره میشود و سپس در صف قرار می گیرد تا یک ماینر یا یک اعتبارسنج آن را انتخاب کند. زمانی که تراکنش شما وارد یک بلوک می شود و بلوک با تراکنش ها پر می شود، با استفاده از یک الگوریتم رمزگذاری بسته و رمزگذاری می شود. سپس، عملیات ماینینگ یا استخراج آغاز می شود.
کل شبکه به طور همزمان به گونه‌ای فعالیت می‌کند تا هش را «حل» کند. هر سیستم یک هش تصادفی تولید می‌کند به جز «nonce» که مخفف عددی است که یک بار استفاده شده است.
هر ماینر با یک عدد صفر شروع می کند که به هش تصادفی تولید شده آنها اضافه می شود. اگر آن عدد مساوی یا کمتر از هش هدف نباشد، مقدار یک به nonce اضافه میشود و یک هش بلوک جدید ایجاد میشود. این کار تا زمانی ادامه می یابد که یک ماینر یک هش معتبر تولید کند، در مسابقه برنده شود و جایزه را دریافت کند.
پس از بسته شدن یک بلوک، یک تراکنش کامل می شود. با این حال، تا زمانی که پنج بلوک دیگر تأیید نشده باشند، بلوک تأیید شده در نظر گرفته نمی شود. تکمیل شبکه حدود یک ساعت طول می‌کشد، زیرا میانگین آن کمتر از ۱۰ دقیقه در هر بلوک است (بلاک اول با تراکنش شما و پنج بلوک بعدی ضربدر ۱۰ برابر است با ۶۰ دقیقه).
همه بلاکچین ها از این روند پیروی نمی کنند. به عنوان مثال، شبکه اتریوم به طور تصادفی از بین تمامی کاربران دارای اتر شرط بندی شده یک اعتبارسنجی را برای اعتبارسنجی بلوک ها انتخاب می کند که سپس توسط شبکه تایید می شود. این بسیار سریعتر و انرژی کمتری نسبت به فرآیند بیت کوین دارد.
تمرکز زدایی در بلاکچین
یک بلاکچین به داده های یک پایگاه داده اجازه می دهد تا در بین چندین گره شبکه – رایانه ها یا دستگاه هایی که نرم افزارهای بلاکچین را اجرا می کنند – در مکان های مختلف پخش شوند. این نه تنها افزونگی ایجاد می کند، بلکه وفاداری داده ها را حفظ می کند. به عنوان مثال، اگر شخصی سعی کند رکوردی را در یک نمونه از پایگاه داده تغییر دهد، گره های دیگر از وقوع آن جلوگیری می کنند. به این ترتیب، هیچ گره منفردی در شبکه نمی تواند اطلاعات ذخیره شده در آن را تغییر دهد.
به دلیل این توزیع – و اثبات رمزگذاری شده که کار انجام شده است – اطلاعات و تاریخچه (مانند تراکنش های ارز دیجیتال) برگشت ناپذیر است. چنین رکوردی می‌تواند فهرستی از تراکنش‌ها باشد (مثلاً با یک ارز دیجیتال)، اما این امکان برای یک بلاکچین نیز وجود دارد که اطلاعات مختلفی مانند قراردادهای قانونی، هویت‌های دولتی یا موجودی یک شرکت را در خود نگه دارد.
شفافیت در بلاکچین
به دلیل ماهیت غیرمتمرکز بلاکچین، همه تراکنش‌ها را می‌توان با داشتن یک گره شخصی یا با استفاده از کاوشگرهای زنجیره بلوکی که به هر کسی اجازه می‌دهد تراکنش‌ها را به صورت زنده ببیند، به‌صورت شفاف مشاهده کرد. هر گره دارای کپی مخصوص به خود از زنجیره است که با تایید و اضافه شدن بلوک های جدید به روز می شود. این بدان معناست که اگر می‌خواهید، می‌توانید بیت کوین را هر کجا که می‌رود ردیابی کنید.
به عنوان مثال، صرافی ها در گذشته هک شده اند که منجر به از دست رفتن مقادیر زیادی از ارزهای دیجیتال شده است. در حالی که هکرها ممکن است ناشناس بوده باشند – به جز آدرس کیف پولشان – رمزارز استخراج شده آنها به راحتی قابل ردیابی است زیرا آدرس های کیف پول در بلاکچین منتشر می شود.
البته، سوابق ذخیره شده در بلاکچین بیت کوین (و همچنین اکثر موارد دیگر) رمزگذاری شده است. این بدان معنی است که فقط شخصی که آدرسی به او اختصاص داده شده است می تواند هویت خود را فاش کند. در نتیجه، کاربران بلاکچین می توانند با حفظ شفافیت ناشناس باقی بمانند.
امنیت در بلاکچین
فناوری بلاکچین به چندین روش به امنیت و اعتماد غیرمتمرکز دست می یابد. برای شروع، بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند. به این معنی که آنها همیشه به “انتهای” بلاکچین اضافه می شوند. بعد از اینکه یک بلوک به انتهای بلاکچین اضافه شد، بلوک های قبلی قابل تغییر نیستند.
تغییر در هر داده، هش بلوکی را که در آن بود تغییر می‌دهد. چون هر بلوک حاوی هش بلوک قبلی است، تغییر در یکی بلوک‌های زیر را تغییر می‌دهد. شبکه یک بلوک تغییر یافته را رد می کند زیرا هش ها مطابقت ندارند.
به عنوان مثال، تصور کنید که یک هکر گره‌ای را در یک شبکه بلاکچین اجرا می‌کند و می‌خواهد یک بلاکچین را تغییر دهد و ارز دیجیتال را از دیگران بدزدد. اگر بخواهند کپی خود را تغییر دهند، باید گره های دیگر را متقاعد کنند که نسخه آنها معتبر است.
آنها برای انجام این کار باید اکثریت شبکه را کنترل کنند و آن را در لحظه مناسب وارد کنند. این به عنوان یک حمله ۵۱٪ شناخته می شود زیرا برای انجام آن باید بیش از ۵۰٪ از شبکه را کنترل کنید.
زمان‌بندی همه چیز در این نوع حمله است – زمانی که هکر هر اقدامی را انجام می‌دهد، شبکه احتمالاً از بلوک‌هایی که می‌خواستند تغییر دهد عبور کرده باشد. این به این دلیل است که نرخ هش این شبکه‌ها فوق‌العاده سریع است – شبکه بیت کوین در ۲۱ آوریل ۲۰۲۳ با ۳۴۸.۱ اگزاهش در ثانیه (۱۸ صفر) هش کرد.
بیت کوین در برابر بلاکچین
فناوری بلاکچین برای اولین بار در سال ۱۹۹۱ توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتتا، دو محققی که می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن مُهرهای زمانی اسناد دستکاری نشود، مطرح شد. اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت کوین در ژانویه ۲۰۰۹، بلاکچین اولین کاربرد خود را در دنیای واقعی داشت.
پروتکل بیت کوین بر روی یک بلاکچین ساخته شده است. ساتوشی ناکاموتو، خالق نام مستعار بیت کوین، در یک مقاله تحقیقاتی در مورد معرفی ارز دیجیتال، از آن به عنوان «سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً همتا به همتا و بدون شخص ثالث قابل اعتماد است» یاد کرد.
نکته کلیدی برای درک این است که بیت کوین از بلاکچین به عنوان وسیله ای برای ثبت شفاف دفتر کل پرداخت ها یا سایر تراکنش ها بین طرفین استفاده می کند.
بلاکچین
از بلاکچین می توان برای ثبت نامتغییر هر تعداد نقطه داده استفاده کرد. این می تواند به شکل معاملات، رای در یک انتخابات، موجودی کالا، شناسه های ایالتی، اسناد منازل و موارد دیگر باشد.
در حال حاضر، ده‌ها هزار پروژه به دنبال پیاده‌سازی بلاکچینها به روش‌های مختلف برای کمک به جامعه به غیر از ثبت تراکنش‌ها هستند – به عنوان مثال، به عنوان راهی برای رای دادن ایمن در انتخابات دموکراتیک.
ماهیت تغییرناپذیری بلاکچین به این معنی است که رای گیری تقلبی بسیار دشوارتر می شود. به عنوان مثال، یک سیستم رأی گیری می تواند به گونه ای کار کند که شهروندان هر کشور یک ارز رمزنگاری یا توکن واحد صادر کنند.
سپس به هر نامزد یک آدرس کیف پول مشخص داده می شود و رای دهندگان رمز یا رمز خود را به آدرس هر نامزدی که می خواهند به آن رای دهند ارسال می کنند. ماهیت شفاف و قابل ردیابی بلاکچین نیاز به شمارش آرای انسانی و توانایی بازیگران بد را برای دستکاری در برگه های رای فیزیکی از بین می برد.
نحوه استفاده از بلاکچینها
همانطور که اکنون می دانیم، بلاک ها در بلاکچین بیت کوین داده های تراکنش را ذخیره می کنند. امروزه بیش از ۲۳۰۰۰ سیستم ارز دیجیتال دیگر بر روی یک بلاکچین در حال اجرا هستند. اما به نظر می رسد که بلاکچین روشی قابل اعتماد برای ذخیره داده های مربوط به انواع دیگر تراکنش ها است.
برخی از شرکت‌هایی که با بلاکچین آزمایش می‌کنند شامل Walmart، Pfizer، AIG، Siemens و Unilever هستند. به عنوان مثال، IBM بلاکچین Food Trust خود را برای ردیابی سفری که محصولات غذایی برای رسیدن به مکان خود طی می کنند ایجاد کرده است.
چرا این کار را انجام دهید؟ صنایع غذایی شاهد شیوع بی شماری از E. coli، سالمونلا، و لیستریا بوده است. در برخی موارد، مواد خطرناک به طور تصادفی به غذاها وارد شدند. در گذشته، هفته ها طول می کشید تا منبع این شیوع یا علت بیماری را از آنچه مردم می خورند پیدا کنید.
استفاده از بلاکچین به برندها این امکان را می‌دهد تا مسیر یک محصول غذایی را از مبدأ آن، از هر توقفی که انجام می‌دهد، تا تحویل ردیابی کنند. نه تنها این، بلکه این شرکت‌ها اکنون می‌توانند هر چیز دیگری که ممکن است با آن در تماس بوده را ببینند، و این امکان را می‌دهد که شناسایی مشکل خیلی زودتر رخ دهد – به طور بالقوه جان انسان‌ها را نجات می‌دهد. این یک نمونه از بلاکچین در عمل است، اما بسیاری از اشکال دیگر پیاده سازی بلاکچین وجود دارد.
کاربردهای بانکی و مالی
شاید هیچ صنعتی بیشتر از بانکداری از ادغام بلاکچین در عملیات تجاری خود سود نبرد. مؤسسات مالی فقط در ساعات کاری و معمولاً پنج روز در هفته فعالیت می کنند. این بدان معناست که اگر سعی کنید یک چک را در روز جمعه در ساعت ۶ بعد از ظهر واریز کنید، احتمالاً باید تا صبح دوشنبه منتظر بمانید تا ببینید که پول به حساب شما رسیده است.
حتی اگر سپرده خود را در ساعات کاری واریز کنید، باز هم به دلیل حجم انبوه تراکنش‌هایی که بانک‌ها باید آن را تسویه کنند، تأیید تراکنش یک تا سه روز طول می‌کشد. از طرف دیگر، بلاکچین هرگز نمی‌خوابد.
با ادغام بلاکچین در بانک‌ها، مصرف‌کنندگان ممکن است ببینند که تراکنش‌هایشان در چند دقیقه یا چند ثانیه پردازش میشود – مدت زمانی که صرف اضافه کردن یک بلاک به بلاکچین، صرف نظر از تعطیلات یا زمان روز یا هفته طول می‌کشد. با استفاده از بلاکچین، بانک‌ها این فرصت را دارند که با سرعت و امنیت بیشتری وجوه بین مؤسسات را مبادله کنند. با توجه به حجم مبالغ مربوط، حتی چند روزی که پول در حال ترانزیت است می تواند هزینه ها و خطرات قابل توجهی را برای بانک ها به همراه داشته باشد.
فرآیند تسویه و تسویه برای معامله گران سهام می تواند تا سه روز (یا بیشتر در صورت تجارت بین المللی) طول بکشد، به این معنی که پول و سهام برای آن دوره مسدود می شوند. بلاکچین می تواند این زمان را به شدت کاهش دهد.
کارکرد ارزی
بلاکچین بستر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین را تشکیل می دهد. دلار آمریکا توسط فدرال رزرو کنترل می شود. تحت این سیستم اقتدار مرکزی، داده‌ها و ارز یک کاربر از نظر فنی به هوس بانک یا دولت آنها بستگی دارد. اگر بانک کاربر هک شود، اطلاعات خصوصی مشتری در خطر است.
اگر بانک مشتری سقوط کند یا مشتری در کشوری با دولت بی ثبات زندگی کند، ممکن است ارزش پول او در خطر باشد. در سال ۲۰۰۸، چندین بانک ورشکسته نجات یافتند – تا حدی با استفاده از پول مالیات دهندگان. اینها نگرانی هایی هستند که بیت کوین برای اولین بار از آنها شکل گرفت و توسعه یافت.
بلاکچین همچنین می‌تواند به کشورهایی با ارزهای بی‌ثبات یا زیرساخت‌های مالی، ارز و سیستم مالی پایدارتری بدهد. آنها به برنامه های کاربردی بیشتر و شبکه گسترده تری از افراد و موسسات دسترسی خواهند داشت که می توانند با آنها تجارت داخلی و بین المللی انجام دهند.
با گسترش عملیات خود در شبکه ای از رایانه ها، بلاکچین به بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال اجازه می دهد بدون نیاز به یک مرجع مرکزی کار کنند. این نه تنها ریسک را کاهش می دهد، بلکه هزینه پردازش و معامله را نیز کاهش می دهد.
استفاده از کیف پول‌های رمزنگاری شده برای حساب‌های پس‌انداز یا به‌عنوان وسیله‌ای برای پرداخت، مخصوصاً برای کسانی که هویت دولتی ندارند، بسیار مهم است. برخی از کشورها ممکن است جنگ زده باشند یا دولت هایی داشته باشند که زیرساخت شناسایی واقعی ندارند. شهروندان چنین کشورهایی ممکن است به حساب‌های پس‌انداز یا کارگزاری دسترسی نداشته باشند و بنابراین راهی برای ذخیره امن ثروت ندارند.
کاربرد در سلامت
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند از بلاکچین برای ذخیره ایمن سوابق پزشکی بیماران خود استفاده کنند. هنگامی که یک پرونده پزشکی ایجاد و امضا میشود، می‌توان آن را در زنجیره بلوکی نوشت، که به بیماران اثبات و اطمینان می‌دهد که سابقه قابل تغییر نیست. این سوابق سلامت شخصی را می توان با یک کلید خصوصی در بلاکچین رمزگذاری و ذخیره کرد تا فقط برای افراد خاصی قابل دسترسی باشد و در نتیجه از حفظ حریم خصوصی اطمینان حاصل شود.
کارکرد در اسناد ملکی و رسمی
اگر زمانی را در دفتر ضبط محلی خود سپری کرده اید، می دانید که ثبت حقوق مالکیت هم سنگین و هم ناکارآمد است. امروز، یک سند فیزیکی باید به یک کارمند دولت در اداره ثبت محلی تحویل داده شود، جایی که به صورت دستی در پایگاه داده مرکزی و نمایه عمومی شهرستان وارد می شود. در مورد اختلاف مالکیت، دعاوی مالکیت باید با شاخص عمومی تطبیق داده شود.
این فرآیند نه تنها پرهزینه و زمان بر است، بلکه مستعد خطای انسانی نیز می باشد، که در آن هر نادرستی ردیابی مالکیت دارایی را کارآمدتر می کند. بلاکچین این پتانسیل را دارد که نیاز به اسکن اسناد و ردیابی فایل های فیزیکی در یک دفتر ضبط محلی را از بین ببرد. اگر مالکیت دارایی در بلاکچین ذخیره و تأیید شود، مالکان می توانند اعتماد کنند که سند آنها دقیق و به طور دائم ثبت شده است.
در کشورهای جنگ‌زده یا مناطقی که زیرساخت‌های دولتی یا مالی کم یا بدون اداره ثبت دارند، اثبات مالکیت اموال تقریباً غیرممکن است. اگر گروهی از افرادی که در چنین منطقه ای زندگی می کنند بتوانند از بلاکچین استفاده کنند، می توان جدول زمانی شفاف و روشنی برای مالکیت دارایی ایجاد کرد.
کارکرد در قرارداد های هوشمند
قرارداد هوشمند یک کد کامپیوتری است که می تواند در بلاکچین برای تسهیل یک توافق نامه تعبیه شود. قراردادهای هوشمند تحت مجموعه شرایطی عمل می کنند که کاربران با آن موافقت می کنند. هنگامی که این شرایط برآورده شد، شرایط توافق به طور خودکار اجرا می شود.
مثلاً بگویید که یک مستأجر بالقوه مایل است با استفاده از یک قرارداد هوشمند آپارتمانی را اجاره کند. صاحبخانه موافقت می کند که به محض پرداخت ودیعه توسط مستاجر، کد درب آپارتمان را به مستاجر بدهد. قرارداد هوشمند پس از پرداخت به طور خودکار کد درب را برای مستاجر ارسال می کرد. همچنین می‌توان آن را طوری برنامه‌ریزی کرد که در صورت عدم پرداخت اجاره یا رعایت سایر شرایط، کد را تغییر دهد.
کاربرد در زنجیره تامین
مانند مثال IBM Food Trust، تامین کنندگان می توانند از بلاکچین برای ثبت منشاء موادی که خریداری کرده اند استفاده کنند. این به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا صحت نه تنها محصولات خود، بلکه برچسب‌های رایجی مانند «ارگانیک»، «محلی» و «تجارت منصفانه» را نیز تأیید کنند.
همانطور که توسط فوربس گزارش شده است، صنعت غذا به طور فزاینده ای از بلاکچین برای ردیابی مسیر و ایمنی غذا در طول سفر مزرعه به کاربر استفاده می کند.
کاربرد در انتخابات و رای‌گیری‌ها
همانطور که در بالا ذکر شد، بلاکچین می تواند یک سیستم رأی گیری مدرن را تسهیل کند. همانطور که در انتخابات میان‌دوره‌ای نوامبر ۲۰۱۸ در ویرجینیای غربی آزمایش شد، رای‌گیری با بلاکچین پتانسیل حذف تقلب در انتخابات و افزایش مشارکت رای‌دهندگان را دارد.
استفاده از بلاکچین در این راه، دستکاری آرا را تقریبا غیرممکن می کند. پروتکل بلاکچین همچنین شفافیت را در فرآیند انتخابات حفظ می‌کند و پرسنل مورد نیاز برای برگزاری انتخابات را کاهش می‌دهد و نتایج تقریباً فوری را برای مقامات فراهم می‌کند. این امر نیاز به بازشماری مجدد یا هرگونه نگرانی واقعی مبنی بر اینکه تقلب ممکن است انتخابات را تهدید کند را از بین می برد.
مزایا و معایب بلاکچین
با تمام پیچیدگی هایش، پتانسیل بلاکچین به عنوان یک شکل غیرمتمرکز ثبت سوابق تقریباً بدون محدودیت است. از حریم خصوصی بیشتر کاربر و افزایش امنیت گرفته تا هزینه های پردازش کمتر و خطاهای کمتر، فناوری بلاکچین ممکن است به خوبی برنامه های کاربردی فراتر از موارد ذکر شده در بالا را ببیند. اما برخی از معایب نیز وجود دارد.
مزایا:
- بهبود دقت با حذف دخالت انسان در راستی‌آزمایی
- کاهش هزینه با حذف تأیید شخص ثالث
- تمرکززدایی، دستکاری آن را دشوارتر می کند
- تراکنش ها امن، خصوصی و کارآمد هستند
- تکنولوژی شفاف
- یک جایگزین بانکی و راهی برای ایمن سازی اطلاعات شخصی شهروندان کشورهای دارای دولت های ناپایدار یا توسعه نیافته ارائه می کند.
معایب:
- هزینه فناوری قابل توجه مرتبط با برخی از بلاکچین ها
- تراکنش های کم در ثانیه
- سابقه استفاده در فعالیت های غیرقانونی، مانند وب تاریک
- مقررات بسته به حوزه قضایی متفاوت است و نامشخص است
- محدودیت های ذخیره سازی داده ها
فواید بلاکچین
از فواید بلاکچین می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
دقت زنجیره
تراکنش های شبکه بلاکچین توسط هزاران کامپیوتر و دستگاه تایید شده است. این تقریباً همه افراد را از فرآیند تأیید حذف می کند و در نتیجه خطای انسانی کمتر و ثبت دقیق اطلاعات ایجاد می شود. حتی اگر کامپیوتری در شبکه یک اشتباه محاسباتی مرتکب شود، این خطا فقط در یک نسخه از بلاکچین ایجاد می شود و توسط بقیه شبکه پذیرفته نمی شود.
کاهش هزینه ها
به طور معمول، مصرف کنندگان به بانک برای تأیید یک معامله یا یک دفتر اسناد رسمی برای امضای یک سند پرداخت می کنند. بلاکچین نیاز به تأیید شخص ثالث و به همراه آن هزینه های مرتبط با آنها را از بین می برد. به عنوان مثال، صاحبان مشاغل هنگام پذیرش پرداخت با کارت اعتباری هزینه کمی را متحمل می شوند زیرا بانک ها و شرکت های پردازش پرداخت باید این تراکنش ها را پردازش کنند. از سوی دیگر، بیت کوین قدرت مرکزی ندارد و کارمزد تراکنش های محدودی دارد.
عدم تمرکز
بلاکچین هیچ یک از اطلاعات خود را در یک مکان مرکزی ذخیره نمی کند. در عوض، بلاکچین کپی شده و در سراسر شبکه ای از رایانه ها پخش می شود. هر زمان که یک بلوک جدید به بلاکچین اضافه می شود، هر کامپیوتر موجود در شبکه، بلاکچین خود را به روز می کند تا تغییر را منعکس کند.
با انتشار آن اطلاعات در سراسر شبکه، به جای ذخیره آن در یک پایگاه داده مرکزی، دستکاری در بلاکچین دشوارتر می شود.
معاملات کارآمد
تسویه معاملاتی که از طریق یک مرجع مرکزی انجام می شود ممکن است تا چند روز طول بکشد. برای مثال، اگر سعی کنید یک چک را در عصر جمعه واریز کنید، ممکن است تا صبح دوشنبه وجوهی را در حساب خود مشاهده نکنید. موسسات مالی در ساعات کاری، معمولاً پنج روز در هفته، کار می‌کنند، اما یک بلاکچین ۲۴ ساعت در روز، هفت روز هفته و ۳۶۵ روز در سال کار می‌کند.
در برخی از بلاکچینها، تراکنش‌ها را می‌توان در عرض چند دقیقه تکمیل کرد و پس از چند دقیقه ایمن در نظر گرفت. این به ویژه برای معاملات برون مرزی مفید است، که معمولاً به دلیل مشکلات منطقه زمانی و این واقعیت که همه طرف‌ها باید پردازش پرداخت را تأیید کنند، بسیار بیشتر طول می‌کشد.
معاملات خصوصی
بسیاری از شبکه‌های بلاکچین به‌عنوان پایگاه‌های داده عمومی عمل می‌کنند، به این معنی که هر کسی با اتصال به اینترنت می‌تواند فهرستی از تاریخچه تراکنش‌های شبکه را مشاهده کند. اگرچه کاربران می توانند به جزئیات تراکنش دسترسی داشته باشند، اما نمی توانند به اطلاعات شناسایی کاربرانی که این تراکنش ها را انجام می دهند دسترسی داشته باشند. این یک تصور غلط رایج است که شبکه های بلاکچین مانند بیت کوین کاملاً ناشناس هستند. آنها در واقع مستعار هستند زیرا یک آدرس قابل مشاهده وجود دارد که در صورت دریافت اطلاعات می تواند با کاربر مرتبط شود.
معاملات امن
پس از ثبت تراکنش، صحت آن باید توسط شبکه بلاکچین تایید شود. پس از تایید تراکنش، به بلوک بلاکچین اضافه می شود. هر بلوک در بلاکچین حاوی هش منحصر به فرد خود و هش منحصر به فرد بلوک قبل از آن است. بنابراین، پس از تایید شبکه بلوک ها را نمی توان تغییر داد.
شفافیت
اکثر بلاکچین ها کاملاً نرم افزار منبع باز هستند. این بدان معنی است که همه می توانند کد آن را مشاهده کنند. این به حسابرسان این امکان را می دهد که ارزهای رمزپایه مانند بیت کوین را برای امنیت بررسی کنند. با این حال، این بدان معناست که هیچ مرجع واقعی در مورد کنترل کد بیت کوین یا نحوه ویرایش آن وجود ندارد. به همین دلیل، هر کسی می تواند تغییرات یا ارتقاء سیستم را پیشنهاد دهد. اگر اکثر کاربران شبکه موافق باشند که نسخه جدید کد همراه با ارتقاء صحیح و ارزشمند است، بیت کوین را می توان به روز کرد.
بانکداری بدون بانک
شاید عمیق‌ترین جنبه بلاکچین و ارزهای دیجیتال، توانایی هر کسی، صرف نظر از قومیت، جنسیت، مکان یا پیشینه فرهنگی برای استفاده از آن باشد. بر اساس گزارش بانک جهانی، حدود ۱.۳ میلیارد بزرگسال هیچ حساب بانکی یا هیچ وسیله ای برای ذخیره پول یا ثروت خود ندارند.
علاوه بر این، تقریباً همه این افراد در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند که اقتصاد آنها در مراحل ابتدایی خود قرار دارد و کاملاً به پول نقد وابسته است.
این افراد اغلب به صورت نقد فیزیکی پرداخت می شوند. آنها سپس باید این پول نقد فیزیکی را در مکان‌های مخفی در خانه‌های خود یا مکان‌های دیگر ذخیره کنند، تا دزدان یا خشونت را تشویق کنند. در حالی که سرقت غیرممکن نیست، ارزهای دیجیتال کار را برای سارقان احتمالی دشوارتر می کند.
بلاکچین‌های آینده همچنین به دنبال راه‌حل‌هایی هستند تا نه تنها واحدی برای ذخیره‌سازی ثروت باشند، بلکه سوابق پزشکی، حقوق مالکیت و انواع قراردادهای قانونی دیگر را نیز ذخیره کنند.
معایب بلاکچین
بلاکچین در عین فواید بسیار می‌تواند دارای معایبی نیز باشد که در ادامه به آنها اشاره شده است.
هزینه فناوری
اگرچه بلاکچین می‌تواند در هزینه‌های تراکنش‌ها در هزینه کاربران صرفه‌جویی کند، اما این فناوری رایگان نیست. برای مثال، سیستم اثبات کار شبکه بیت کوین برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها، مقدار زیادی توان محاسباتی را مصرف می‌کند. در دنیای واقعی، انرژی مصرف شده توسط میلیون ها دستگاه در شبکه بیت کوین بیشتر از مصرف سالانه پاکستان است.
برخی از راه حل ها برای این مسائل در حال ظهور است. به عنوان مثال، مزارع استخراج بیت کوین برای استفاده از انرژی خورشیدی، گاز طبیعی اضافی از سایت‌های فرکینگ یا انرژی مزارع بادی راه‌اندازی شده‌اند.
سرعت و ناکارآمدی داده
بیت کوین یک مطالعه موردی عالی برای ناکارآمدی های احتمالی بلاکچین است. سیستم PoW بیت کوین حدود ۱۰ دقیقه طول می کشد تا یک بلوک جدید به بلاکچین اضافه کند. با این نرخ، تخمین زده می شود که شبکه بلاکچین تنها می تواند حدود سه تراکنش در ثانیه (TPS) را مدیریت کند.
اگرچه سایر ارزهای رمزپایه مانند اتریوم عملکرد بهتری نسبت به بیت کوین دارند، بلاکچین همچنان آنها را محدود می کند. برند قدیمی Visa، برای زمینه، می تواند ۶۵۰۰۰ TPS را پردازش کند.
راه حل هایی برای این موضوع سال هاست که در حال توسعه هستند. در حال حاضر بلاکچین هایی وجود دارند که بیش از ۳۰۰۰۰ TPS دارند.
پیش‌بینی میشود ادغام اتریوم بین شبکه اصلی و زنجیره فانوس دریایی آن (۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲) تا ۱۰۰۰۰۰ TPS را پس از انجام یک سری به‌روزرسانی‌هایی که شامل اشتراک‌گذاری میشود، امکان پذیر می‌کند – تقسیم پایگاه داده به طوری که دستگاه‌های بیشتری (تلفن، تبلت، و لپ تاپ ها) می توانند اتریوم را اجرا کنند. انتظار می رود این امر مشارکت شبکه را افزایش دهد، ازدحام را کاهش دهد و سرعت تراکنش را افزایش دهد.
مسئله دیگر این است که هر بلوک فقط می تواند داده های زیادی را در خود نگه دارد. بحث اندازه بلوک یکی از مبرم‌ترین مسائل برای مقیاس‌پذیری بلاکچینها در آینده بوده و هست.
فعالیت غیر قانونی
در حالی که محرمانه بودن در شبکه بلاکچین از کاربران در برابر هک محافظت می کند و حریم خصوصی را حفظ می کند، همچنین امکان تجارت و فعالیت غیرقانونی در شبکه بلاکچین را فراهم می کند. ذکر شده ترین مثال استفاده از بلاکچین برای تراکنش های غیرقانونی احتمالاً جاده ابریشم است، یک بازار آنلاین تاریک وب غیرقانونی مواد مخدر و پولشویی که از فوریه ۲۰۱۱ تا اکتبر ۲۰۱۳، زمانی که FBI آن را تعطیل کرد، فعالیت می کند.
وب تاریک به کاربران این امکان را می دهد که بدون ردیابی با استفاده از مرورگر Tor به خرید و فروش کالاهای غیرقانونی بپردازند و خریدهای غیرقانونی در بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال انجام دهند. این کاملاً در تضاد با مقررات ایالات متحده است که ارائه دهندگان خدمات مالی را ملزم می کنند تا هنگام افتتاح حساب، اطلاعاتی در مورد مشتریان خود به دست آورند. آنها قرار است هویت هر مشتری را تأیید کنند و تأیید کنند که آنها در هیچ فهرستی از سازمان های تروریستی شناخته شده یا مشکوک ظاهر نمی شوند.
فعالیت غیرقانونی تنها ۰.۲۴ درصد از کل تراکنش های ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۲۲ را به خود اختصاص داده است.
این سیستم را می توان هم به عنوان یک طرفدار و هم یک مخالف دید. به هر کسی امکان دسترسی به حساب‌های مالی را می‌دهد، اما به مجرمان اجازه می‌دهد راحت‌تر معامله کنند. بسیاری استدلال کرده‌اند که استفاده‌های خوب از کریپتو، مانند بانکداری در دنیای بدون بانک، بیشتر از استفاده بد از ارزهای دیجیتال است، به‌ویژه زمانی که بیشتر فعالیت‌های غیرقانونی هنوز از طریق پول نقد غیرقابل ردیابی انجام میشود.
مقررات
بسیاری در فضای کریپتو نگرانی خود را در مورد مقررات دولتی در مورد ارزهای دیجیتال ابراز کرده اند. در حالی که با رشد شبکه غیرمتمرکز آن، پایان دادن به چیزی مانند بیت کوین دشوارتر و تقریبا غیرممکن می شود، دولت ها از نظر تئوری می توانند مالکیت ارزهای دیجیتال یا مشارکت در شبکه های آنها را غیرقانونی کنند.
این نگرانی با گذشت زمان کوچکتر شده است زیرا شرکت های بزرگی مانند PayPal شروع به اجازه دادن به مشتریان برای استفاده از ارزهای دیجیتال در پلتفرم های تجارت الکترونیک خود می کنند.
