مجموعه های دولتی و شبه دولتی، به طور قطره چکانی به بازار مسکن خانه تزریق می کنند به این امید که مجموعه مسکن های تولید شده بر بازار تاثیر بگذارد و قیمت ها را کاهش دهد. اما تقاضای مسکن در ایران نه فقط کاهش پیدا نکرده بلکه مدام در حال افزایش است و نمی توان سقفی برای آن در نظر گرفت. روشن است که حتی اگر آن چهار میلیون مسکنی که وعده ساخت آن در طول دولت رئیسی داده شده بود، در موعد خود ساخته می شد و اکنون حدود ۲.۵ میلیون واحد آن به بازار عرضه می شد امروز اوضاع بازار بدین گونه نبود و عطش خرید تا حد زیادی رفع شده بود. هرچند که باز هم نمی توان انکار کرد که حتی آن ۴ میلیون واحد هم نمی توانست بازار را متعادل سازد. اما می توانست بسیاری از سفته بازی ها را مهار کند.
البته نکته قابل توجه در مورد کاهش قیمت مسکن آن است که تولید مسکن از برنامه‌ای که باید باشد، عقب است و اکنون تحولی رخ نداده که قیمت را کاهش دهد. اما مسکن وارد رکود عمیقی شده و از دلایل آن رکود آن است که توان مالی افراد و مصرف‌کنندگان به شدت ریزش کرده است و توان خرید مسکن ندارند. همین موضوع باعث شده رکود در بازار مسکن اتفاق بیفتد. در عین حال سازندگان در حال خروج از بازار مسکن هستند که این موضوع، دلایل مختلفی دارد از جمله این که ثبات قیمتی در حوزه مسکن وجود ندارد و در حال حاضر بازاری برای خرید مسکن وجود ندارد. بنابراین کسانی که کار سرمایه‌ای می‌کنند از این بازار خارج شدند. در عین حال اگرچه قیمت ها ریزش کرده اما ضعف توان مالی مصرف کنندگان باعث شده تا آنان توانی برای خرید واحدهای نوساز نداشته باشند.
هم چنین برآوردها نشان می دهد که در سال جاری ۳۰ تا ۴۰ درصد، هزینه ساخت و قیمت تمام شده مسکن افزایش یافته است. به همین دلیل گمان می رود توقف قیمت ها در بازار پایدار نباشد و در ماه های پیش رو رشدی در این بازار مشاهده شود.
