به گزارش خبرنگار دنیای سرمایه‌گذاری آنلاین دکتر پرویز جهانگیری، رییس هیات مدیره انجمن افزودنی‌های صنایع غذایی ایران در خصوص عمده فعالیت‌های خود و همچنین چگونگی تاسیس انجمن افزودنی‌های صنایع غذایی ایران گفت: آغاز این فعالیت‌ها به حدود ۵۰ سال پیش و به تولید برخی از مواد کنسروی، فرمولاسیون و تولید اولین افزودنی با عنوان چسب همبرگر بازمی‌گردد و سپس با ورود به بخش‌های مختلف صنعت غذا از جمله لبنیات، نشاسته و مشتقات آن، صنعت نان، شیرینی و انواع مختلف افزودنی‌های دیگر همچون رنگ‌های خوراکی، اسانس‌ها، استابیلایزرها و… ادامه پیدا کرد. طی این چندسال تمامی تولیدات در مجموعه‌های تحت مدیریت بنده برای اولین عرضه شده و برخی از آنها نیز پس از مدتی با رقابت سایر تولیدکنندگان از چرخه تولید این شرکت خارج شده است. هرچند همواره در ادامه پروسه فعالیت‌های تولیدی سعی بر این بوده تا تولید محصولات جدید جایگزین محصولات گذشته شود. از آنجایی که انجام این کارها به‌طور کلی به شناساندن افزودنی‌ها به تولیدکنندگان کشور به شکل علمی‌تر و همکاری با سازمان‌های ذی‌ربط نیاز داشت، در راستای پاسخ‌گویی به این موضوعات، انجمن افزودنی‌های ایران در کشور ایجاد گردید.
وی افزود: سعی بر این است تا قسمت عمده افزودنی‌ها در داخل با اتکاء به منابع خدادادی داخلی تولید شود، اما باید توجه داشت که امکان تامین کلیه مواد افزودنی در داخل امکان‌پذیر نیست، چراکه تولید آنها به دانش، توان علمی و همچنین مواد مناسب نیاز دارد، در حالی که مواد مورد نیاز برای تولید برخی از افزودنی‌ها باید از نقاط مختلف جهان تامین گردد، لذا گاهی بهتر است که از تولید برخی از آنها به دلایل مختلف صرف‌نظر کرده و آنها را مستقیما از کشورهای تولیدکننده مواد اولیه خریداری کرد که یقینا این کار صرفه اقتصادی هم دارد.
جهانگیری گفت: با وجود مقررات دست‌وپا گیر و زائد، تولیدات افزودنی‌ها در داخل کشور مشکلاتی دارد. به عنوان مثال، تولیدکنندگان داخلی به‌سادگی قادر به تولید افزودنی‌ها نیستند و برای رفع مشکل تولید آنان نیز اقداماتی انجام نشده است، از این‌رو آرزو می‌کنم تا با همکاری مسئولان بتوان این موانع را از پیش پای تولیدکنندگان داخلی افزودنی‌ها برداشت و در ادامه علاوه بر رفع بخشی از نیاز داخلی، محصولات آنها را به کشورهای مختلف صادر کرد.
این فعال حوزه غذایی افزود: به دلیل تحریم‌ها شاید در منطقه تنها کشوری باشیم که از همکاریی با سایر کشورها و تولیدکنندگان محروم شده باشد. هرچند که بسیاری از تولیدکنندگان دنیا به توان و امکانات تولید افزودنی‌ها در کشورمان اذعان دارند، اما به دلیل ارتباط آنها با دیگر کشورها برای تامین منافع خود، وجود تحریم‌ها و عدم امکان جابه‌جایی وجوه به‌صورت رسمی از کشور، حاضر به هیچ نوع همکاری با تولیدکنندگان داخلی نیستند.
وی گفت: باید درآمدهای صنعت غذا و وابسته‌های آن را جایگزین صنعت نفت کرد. البته باید گفت که صنعت غذا می‌تواند حداکثر اشتغال را با بهره‌گیری از منابع تجدیدپذیر کشور ایجاد کند. همچنین درآمد ناشی از فعالیت صنعت غذا را بدون وارد آمدن خسارت به منابع کشور، می‌توان همه‌ساله تجدید کرد.
جهانگیری در انتها بیان کرد: اکثر افزودنی‌ها برای تولید، به مواد خام نیاز دارند که تامین همه آنها در هیچ یک از کشورهای جهان به‌طور کامل امکان‌پذیر نیست. خودکفا شدن در این بخش عملا می‌تواند یک شعار باشد، چراکه حتی با دریافت مواد خام از سایر کشورها، تولید برخی از فرآورده‌های آنها گاهی اصلا اقتصادی نیست، از این‌رو باید در این مورد تمامی فاکتورها را از نظر اقتصادی در نظر گرفت.
